De februari editie waar traditioneel Villalobos als headliner op de line-up pronkt, was weer een groot succes! Niet alleen had de Paradiso wat gedaan aan de vele klachten over de lange rijen, ook de artiesten waren in topvorm en het publiek had er zin in!
Jon Gaiser was voor mij de grootste verassing. De verwachtingen waren hoog gezien zijn releases op Minus en Resopal red (onder zijn pseudoniem Fraktion) en zijn setje op Paxahau.com maar die verwachtingen maakte hij meer dan waar! Vette samples en met een lekkere drive. Het was wel weer “zo’n laptop-act” maar Gaiser deed het met zo veel enthousiasme, dat ook dat een genot was om naar te kijken.
De Zwitserse mannen van Galoppierende Zuverzicht waren inmiddels al ruim een uur bezig met het aansluiten van de vrachtwagen vol aan apparatuur die ze hadden meegenomen, maar na Gaiser was de beurt eerst weer aan Butane die de taak had de live-acts aan elkaar te draaien. Ook hij maakte gebruik van een laptop, maar dat is tegenwoordig het vermelden eigenlijk nauwelijks waard.
Alle sequencers, drumcomputers, effectenapparaten en wat al niet meer was aangesloten, de handleidingen waren weer opgeborgen, kortom: Galoppierende Zuversicht kon beginnen!
Ook de Zwitsers maakten de hoge verwachtingen waar en waren een plezier om naar de kijken! Vier handen constant op de knoppen van veels te veel apparaten om er als leek iets van te kunnen snappen, maar waarom zou je iets willen snappen als de muziek goed, origineel en dansbaar is? Ook deze live-act vloog voorbij in de gezellige bovenzaal van de Paradiso.
Inmiddels was Villalobos aan het draaien in de grote zaal. Een uur te laat, dat wel, maar de verhalen gingen dat Bart Skils dat uur uitstekend had opgevuld. Ik kon alleen maar zeggen dat ik Villalobos ook niet had gemist toen ik boven stond. 🙂
Eenmaal beneden werd ik even herinnerd aan de drukte die Voltt met zich mee brengt, maar toen ik tegen mezelf had gezegd dat ik me niet zo moest aanstellen viel het eigenlijk best mee! Villa had er ondanks zijn zware nachten weer zin in en draaide zijn inmiddels bekendere stevigere variant van de zo veel gehoorde minimal. Het publiek vond het heerlijk en juigde, danste en schreeuwde lekker mee! Villalobos haalde zijn verloren uurtje deels in door tot ver na 5-en door te draaien maar helaas kwam ook deze Voltt weer tot een einde… althans… officieel dan… 😉