De wintersport was er weer één voor in de boeken. In meerdere opzichten! Op de eerste plaats was het wederom een topvakantie. Hoewel het weer niet top was, was de sneeuw overweldigend. Het blijft vervelend als het zicht niet goed is, maar we hebben 3 dagen goed weer gehad en de afdalingen door de verse witte poeder zijn de afdalingen waar je het als snowboarder eigenlijk allemaal voor doet! Bob en ik zijn schreeuwend, joelend, juigend en blij als kleine kinderen de berg afgevlogen om vervolgens zo snel mogelijk weer boven te komen om het nog een keer te doen!

Het uitgaan was ook weer als vanouds. Nienke was met een deel van haar jaar (Noortje, Floks aka Slodderfloks, Ellen, Marianne en Claire) dezelfde week in Valtho. Behalve Nienke kenden wij niemand, maar het klikte meteen en we hebben best veel samen gedaan. Zelfs de Le Monde werd leuker en leuker naarmate de avond vorderde en de ‘afters’ in de Malysia en de ‘after-afters’ in de appartementen maakte de avonden compleet. Alhoewel, de after-afters heb ik niet al te veel mee gemaakt omdat ik liever vroeg op de piste stond, maar de foto’s en verhalen spraken voor zich.

De heenreis

Toch kan je het niet over deze vakantie hebben zonder het over de reis te hebben. We grapten voor vertrek al dat hij nooit zo slecht kon worden als vorig jaar toen er in Nederland al werd afgeraden de weg op te gaan, we voor een gesloten tunnel hebben gestaan en er uiteindelijk 19 uur over de heenreis hebben gedaan. Toch kwamen we weer in de buurt met veel sneeuw onderweg en tegen het eind berichten dat de pas naar Val Thorens zelfs afgesloten zou zijn. In de file bij Albertville hebben we buiten de auto’s bijna besloten een hotel te gaan zoeken, maar gelukkig zijn we gewoon doorgereden want daarna viel de reis redelijk mee en waren we 18,5 uur na vertrek toch op de plek van bestemming. Toch een half uur sneller dan vorig jaar!

Terug naar…

Ook terug verliep de reis niet geheel zoals gepland. Ik was er al eerder achter gekomen dat mijn accu leeg was omdat er een deur niet goed dicht zat. Dat was niet zo’n groot probleem want Bob had gelukkig startkabels in zijn auto.
Verder had het zo veel gesneeuwd dat de andere auto’s die op P2 (buiten) stonden een half uur uitgegraven moesten worden! En daar bleef het niet bij, het bleef sneeuwen dus toen de auto na een kwartiertje weer verplaatst moest worden moest er weer gekrabt worden. Ook toen we ’s ochtends weg gingen lag er weer een pak van zo’n 15 centimeter op de auto’s. De sneeuwkettingen moesten omblijven tot iets boven Moûtiers wat ook niet geheel vlekkeloos ging, maar eenmaal op de Route National ging er na de laatste sneeuw een tandje bij en reden we behoorlijk snel naar Dijon! Ondertussen was er een mooi lampje gaan branden in mijn Dashbord dat stond voor ‘Laag peil remvloeistof’ of ‘Fout in remcircuit’. Erg fijn lampje als je met 160km/u over de snelweg blaast. Gelukkig was het niet zo druk op de weg en kon ik veel afstand houden, maar ik merkte dat ik minder goed kon remmen en toen bij de volgende stop bleek dat bijvullen van de remvloeistof niet hielp zat er niets anders op dan het bellen van een ‘depaneur’. Uiteraard heel soepel in het Frans via zo’n praatpaal uitgelegd wat er aan de hand was en waar ik stond (not), maar een half uur later stond er een aardige Fransman die mij kon vertellen dat er waarschijnlijk iets lek was en dat hij er pas maandag in de garage naar kon kijken… Hmmm, maandag, dat was die dag dat ik uitgerust en wel weer lekker in Amsterdam zou zijn en het ‘normale’ leven weer op zou pakken…

Zo’n 15 euro mobiel bellen met verzekering en het thuisfront verder bleek de situatie alsvolgt: De auto was weggesleept naar een garage in Dijon, we waren minder goed verzekerd in het buitenland dan verwacht zonder dat mijn ouders zich dat hadden gerealiseerd waardoor er geen vervangend vervoer geregeld kon worden en het laten vervoeren van de auto naar Nederland (zo’n 750 euro) niet gedekt was. De beste optie: in Dijon blijven tot de auto gemaakt was.

Uiteraard kon niemand in Dijon te blijven, ik eigenlijk ook niet, maar ik kon er niet echt onderuit. Moe van de vakantie, de reis die inmiddels alweer 10 uur duurde en al het gezeik en geregel trok ik het allemaal best slecht. Gelukkig kon ik de laptop van Gijs lenen met wat films en series er op en ik kon inchecken in het Kyriad hotel met Wifi op mijn kamer. Eerst maar even liggen en na een warm bad en douche toch maar de stad in gegaan…

Dijon

Op het eerste gezicht leek Dijon maar een grauwe en saaie stad, maar het heeft toch wel een redelijk gezellig centrum. Je kan wel blijven balen, maar daar schiet je niet echt iets mee op, dus toen ben ik maar gaan shoppen! In een Bijenkorf-achtig warenhuis had ik al snel een nieuwe broek, een trui en twee shirts gevonden. Onderweg terug naar het hotel had ik in een supermarktje wat water, gel en een blikje Heineken gehaald. Mijn vijf sterren diner wachtte in de McDonalds op me waar ik het uiteraard niet kon laten om een ‘Royale with cheese’ te bestellen.
Ik had mijn tas in de auto laten liggen dus was erg blij met m’n nieuwe (schone) kleren en heb ze in het hotel meteen aangedaan. Ik had Skype geinstalleerd op de laptop van Gijs en dat aan mijn ouders laten weten, toen een film aangezet maar al vrij snel toch maar gaan slapen, ik was kapot!

Zondag

De volgende dag heb ik mij prima kunnen vermaken. Op internet had ik wat dingen uitgezocht over Dijon een ben vervolgens wat gaan ronddwalen. Het was nog steeds koud, maar in ieder geval scheen de zon nu af en toe en was het droog. De stad leek wel uitgestorven zo rustig en ik had het gevoel dat ik de enige ‘toerist’ was.
Het bezoeken van de (permanente collecties van de) musea in Dijon is gratis dus ik ben ook nog even door het ‘Musée des Beaux Arts’ gelopen. Een mooi gebouw, maar de kunst sprak mij op een paar zaaltjes na niet echt aan. Naast het museum was een gallerij met een expositie van projecten ven de kunstacademie. Erg leuk om te zien hoe de verschillende opdrachten geinterpreteerd en uitgevoerd werden.

’s Avonds moest er natuurlijk gegeten worden en ik had, ondanks het talrijke aanbod van kebab-tentjes, geen zin om weer te snacken dus ben voor het eerst in mijn leven alleen uit eten geweest! Het voelde een beetje raar, maar het viel erg mee en ik was niet de enige die alleen aan het eten was. Het zoeken naar een eettentje viel trouwens wel tegen! Het is niet normaal hoeveel tentjes er op zondagavond acht uur gesloten waren. Het is dat het zo fris was en dat ik het te laat bedacht, anders had ik er een mooie “Restaurants in Dijon op zondagavond acht uur”-fotoreportage van gemaakt. Uiteindelijk heb ik een leuk tentje gevonden ‘Havana’ waar ik heerlijk heb gegeten. Terug in het hotel heb ik Mr. & Mrs. Smith gekeken en ben daarna gaan slapen want ik moest maandag vroeg contact opnemen met de garage.

En dan nu naar…

Na een prima ontbijtje met verse jus, croissantjes, koffie en een gekookt eitje belde ik de garage om te vragen hoe het met de auto was. Hij had er nog niet naar gekeken, dus ik vroeg hem er ‘rapide’ naar te kijken en zou een klein uurtje later terugbellen. Een klein uurtje later kreeg ik te horen dat er een onderdeel besteld moest worden en dat de auto op zijn vroegst dinsdag klaar zou zijn! G#*|”%&D@#MME!!! Wederom -> balen! Dat werd dus nog een nachtje wachten waar ik totaal geen zin in had! Tsja wat doe je dan… Gelukkig heb ik familie in Parijs, dus nu raas ik in de Thalys over de Franse spoorwegen naar de hoofdstad. Blij dat ik weg ben uit Dijon en het is al lang geleden dat ik voor het laatst in Parijs was dus laat ik er maar het beste van maken… Ik heb nog steeds nieuwe schoenen nodig… 😉

Parijs

Ik ben nu bij mijn oom aangekomen en heb internet op de laptop aan de praat. Net even wat gegeten en een kopje thee gedronken, en zo maar even op bed een siesta-tje houden want het was al met al weer een redelijk vermoeiende dag. Als het goed is, is de auto morgen klaar, maar dan moet ik ook nog een behoorlijk eind rijden. Het bestelde onderdeel komt “begin van de middag”, dan moet het nog gemaakt worden en ik heb niet zo veel zin om tot laat door te rijden. Daarom heb ik besloten er morgen gewoon een leuke dag Parijs van te maken en dan woensdagvroeg de auto op te halen en naar Nederland te boeken. Hopelijk ben ik dan voor de spits thuis! Thuis… -zucht- klinkt heerlijk!